Opowiem Ci Wiosnę to tytuł konkursu literacko – fotograficznego dla klas IV, VII i VIII.

 

Celem konkursu była popularyzacja czytelnictwa, rozwijanie wyobraźni twórczej oraz zdolności i zainteresowań uczniów.

 

Zadaniem uczestników było napisanie lub wyszukanie wśród wierszy polskich poetów utworu o tematyce wiosennej i zilustrowanie go samodzielnie wykonanym zdjęciem.

 

Uczniowie, jak zwykle, wykonali bardzo ładne prace. Wszyscy otrzymali pamiątkowe dyplomy i nagrody.

 

Dziękujemy i gratulujemy talentu.

                                              

                                                                                                               Beata Kaczmarek

                                                                                                                  

                                                                                                                  Anna Gierlińska

 

 

 

 

 

Przedwiośnie

 

 

Koniec śniegu!

 

Wiosna w biegu!

 

Już bociany powracają,

 

Już skowronki koncert dają.

 

Tu krokusy, tam żonkile

 

Spoglądają na świat mile.

 

Trawa zmienia swoją zieleń                                                                                                                                                                                                             

 

Chętnie ją polubi jeleń.

 

Budzi się przyroda wkoło,                          

 

Będzie pięknie i wesoło.

 

Słońce teraz częściej świeci.

 

Na dwór wzywa wszystkie dzieci.

                                                                      

 

Joanna Guściora

 

                                                                                                              

 

 

 

 Agnieszka Wiktorska, klasa 8.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maria Radwańska, kl.VIII.

 

 

Wanda Chotomska

 

„Motyle”                            

 

W szarych miastach

szary beton, szary asfalt.

W szarych miastach

szare dymy aż do nieba.

Nie ma miejsca dla motyli

w szarych miastach,

a tak mało, tak niewiele im potrzeba.

 

Taki motyl

to ma skromne wymagania

nie je masła

ani mięsa, ani chleba,

nie potrzeba mu mieszkania

i ubrania, i

inwestować w niego wcale nie potrzeba.

 

Ludzie mówią,

że to tylko zwykły owad,

a to przecież

do krainy czarów bilet,

wstęp do bajki

i przygoda kolorowa,

więc pomyślcie o motylach choć przez chwilę.

 

Dla motyli

trzeba miejsce zrobić w miastach

i odkurzyć zakurzony błękit nieba,

żeby słońcem i kwiatami

zakwitł asfalt,

tylko tyle i nic więcej już nie trzeba.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                             Opowiem Ci wiosnę

 

 

                                   Szymon Cybulski kl. IV

 

 

 

 

 

 

 

Julia Florczak, klasa 8.

 

,, Młode Listki’’

 

Młode listki cieszą się wszystkim:

 

wiatrem-że je huśta i kolebie,

 

obłokami-że tańczą po niebie,

 

szpakiem-co gałązki w locie trąca

 

i zielonym cieniem

 

i promieniem słońca.

 

Młode listki cieszą się razem z nami,

 

że są młodymi listkami.

 

                                                         Joanna Kulmowa

 

 

 

 

             

                    

                                    

 

 

 

                    

 

 

 

       

      

                                          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                        

 

 

                                 Małgorzata Krzepińska , kl.VIII.

Mło­de jesz­cze ga­łę­zie tężą się po­krót­ce
W zie­lo­nej, pniom dla zna­ku przy­da­nej ob­wód­ce.
Kwia­ty, kształt swój pół­sen­nie zga­du­jąc za­wcza­su,
Ni­kłym pą­kiem wkra­cza­ją w nie­zna­ną głąb lasu.
W dali - po­strach na wró­ble prze­sad­nie rę­ka­ty
Z ze­szło­rocz­nym roz­pę­dem chy­li się we świa­ty,
Jak­by chciał paść w ra­mio­na po­bli­skiej cier­piał­ki,
Co na­prze­ciw cień w skró­cie rzu­ca w pia­sek miał­ki
W ob­ło­ku - ob­łok dru­gi na­pu­szy­ście pło­nie.
Wró­bel łeb za­prze­pasz­cza w swych skrzy­deł osło­nie,
Jakg­dy­by na­słu­chi­wał, co mu dzwo­ni w ser­cu?Świat, zda się, dziś nam na­stał, a na pola szczer­cu,
Gdzie zie­leń swym wy­ro­jem omgli­ła roz­ło­gi,
Bo­cian, pod pro­stym ką­tem za­ła­mu­jąc nogi
I dziób dzier­żąc wzdłuż pier­si do­god­nie, jak cy­buch,
Kro­czy do­ni­kąd, w słoń­ca za­pa­trzo­ny wy­buch,
Co skrzy się, że go okiem zgar­nąć nie­po­dob­na,
We wszyst­kich ro­sach na­raz i w każ­dej zo­sob­na.

                                                                                             Bolesław Leśmian, „Wiosna”

 

   

 

 

 

 

 

 

     

 

 

 

                   

 

 

              

                                                                 Je­śli przyj­dzie kie­dy­kol­wiek ta dziew­czy­na,
                                                                 Któ­ra sta­ła ze­szłej wio­sny u mych wrót,
                                                                 Ty jej po­wiedz, że się wio­sna znów za­czy­na
                                                                 I że wro­ta na­dal pa­trzą się na wschód.

                                                                 Je­śli spy­ta, jak w tym roku mi na imię,
                                                                 Jak się wcie­la nie­wi­dzial­na moja twarz,
                                                                 Ty jej po­wiedz, że tę­sk­ni­łem do niej w zi­mie,
                                                                 Bez­i­mien­ną w snach jej śnież­nych peł­niąc straż.

                                                                 Niech przy­bę­dzie nie­obec­na mię­dzy nami,                                                  
                                                                 Niech sta­ran­nie spło­szy cie­nia swe­go chłód;
                                                                 Ja tak samo będę czu­wał za wro­ta­mi
                                                                 I tak samo nie otwo­rzę jej twych wrót.

                                                                                                               

                                                                                                                        Jan Brzechwa

 

 

 

                                                                  Bartosz Brygier, klasa 8.

 

                                                            

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

„Opowiem Ci wiosnę”

 

 

Wiosna, to czas piękny

i radosny.

Pełen dźwięków przyrody.

Ptaków śpiewających,

drzew kwitnących.

Jest to pora bardzo czarującą,

raz słoneczna,

raz deszczowa.

Przepełniona niesamowitymi wschodami i zachodami słońca.

         

                      

 

Daria Kępska, kl.VIII

 

 

 

 

 

 

 

Amelia Błaszczyk, kl. VIII

 

 

 

Ko­niec śnie­gu!
Wio­sna w bie­gu!
Już bo­cia­ny po­wra­ca­ją,
Już skow­ron­ki kon­cert dają.
Tu kro­ku­sy, tam żon­ki­le
Spo­glą­da­ją na świat mile.
Tra­wa zmie­nia swo­ją zie­leń,
Chęt­nie ją po­lu­bi je­leń.
Bu­dzi się przy­ro­da wko­ło,
Bę­dzie pięk­nie i we­so­ło.
Słoń­ce te­raz czę­ściej świe­ci,
Na dwór wzy­wa wszyst­kie dzie­ci.

Przedwiośnie - Joanna Guściora